André Janssen viert zijn 50-jarig jubileum bij Guillaume Janssen BV

“Vijftig jaar ervaring en een paar miljoen kilometer verder is dat nog steeds mijn overtuiging.” André Janssen heeft 24 mei zijn 50-jarig jubileum bij de zaak gevierd. Een grote vraag is uiteraard of het pensioen nu eindelijk nabij is. Een gesprek. 

“Wat heet pensioen. Als je denkt dat ik thuis achter de geraniums ga zitten, heb je het mis”, lacht Janssen. “Na mijn officiële pensioen ga ik een studie Intercultural Management volgen. Daarmee hoop ik meer theoretische achtergrondkennis te verwerven over de praktijk die ik decennialang heb meegemaakt.” 

Wanneer je als pionier altijd hebt geprobeerd om te innoveren, heb je ervaren dat er ook wel eens iets misgaat. “Als je altijd aan de voorkant van de techniek bezig bent, ga je natuurlijk je af en toe op je gezicht. Het is een leerproces dat nooit verveelt. Het was gisteren leuk, vandaag is het nog steeds leuk en morgen ook. Bovendien kan ik niet stilzitten, ondanks dat ik al met pensioen had moeten zijn. Een voorbeeld is de grote aanpassing die we momenteel aan ons pand doorvoeren. De fundering is er al. Ons doekenatelier was nog niet zo lang geleden al vergroot met 150 m2, maar er komt nog eens 300 m2 bij.” 

De eerste uitbreiding van het doekenatelier ging gepaard met de aankondiging dat Guillaume Janssen voor meer partijen in de markt de rol van confectioneur op zich wilde gaan nemen. De vraag is wat de nieuwe doelstelling is met 300 m2 extra vloeroppervlak. “We willen in Nederland op een goede tweede plaats komen te staan als het gaat om doekconfectie”, legt Janssen uit. “Daarnaast lonkt het buitenland. We trekken de zaak breder, een goed voorbeeld daarvan is een klant in het Verenigd Koninkrijk die we mogen bedienen met doeken. Elke Europese partij die zich hier meldt kan door ons worden beleverd.” 

Dan is er het hoofdstuk ‘bijzondere zonwering’, hét product waar Guillaume Janssen bekend en groot mee is geworden. “Bijzondere zonwering is voortdurend in beweging”, zegt Janssen daarover. “We ontwikkelen onze zonweringen binnen de dynamiek van het architectonische speelveld. Elk product is in die zin uniek te noemen. Bijzonder gevormde zonweringen kennen letterlijk en figuurlijk geen grenzen. Men weet ons van overal ter wereld te vinden. Zo hebben we een mooi project mogen maken in Philadelphia, in de Verenigde Staten.” 

“Het is al gebeurd dat men in de aanbestedingsfase met onze tekeningen aan de haal is gegaan. Dat is ons in China overkomen bij het project Singapore Gardens by the Bay. Heel sneu voor de kopiërende partij, want men dacht alle informatie in handen te hebben. We geven in de offertefase echter nooit alle techniek prijs, om de evidente reden dat we niet gekopieerd willen worden. Dat gekopieerde project is dan ook uitgedraaid op een fiasco. Hoe vertaal je ‘het geheim van de smid’ eigenlijk in het Chinees?” 

De vraag of André Janssen de studie Intercultural Management alleen voor zijn eigen kennisopbouw gaat doen, of dat hij er eventueel ook zakelijk iets mee wil bereiken, wordt in eerste instantie beantwoord met een glimlach. “Werken met andere culturen is schitterend, maar je kunt zo ongelooflijk onderuitgaan tijdens het zakendoen. ’s Lands wijs, ’s lands eer luidt het spreekwoord. Dan moet ik weer denken aan die businesstrip naar Japan, waar we al zittend op de grond, een saké ritueel bijwoonden. (Saké is rijstwijn, red.) Een hele eer, maar wat levert dat een geheugenverlies en hoofdpijn op de volgende dag! Toch zijn dat mooie ervaringen.”  

“Zo zijn er enorm veel culturele verschillen die zakendoen over de grens uitdagend maken. Maar met een goed stuk informatie vooraf kun je vaak toch zonder kleerscheuren een deal sluiten. Daar kom ik straks met mijn nieuw opgedane kennis graag in beeld. Mensen zijn mooi en ik houd van menselijke interactie. Als intercultureel verbindende factor wil ik graag een toegevoegde waarde aan het proces zijn.” 

“Als ik terugkijk op mijn 50 jaar bij Guillaume Janssen heb ik nergens spijt van. Wel mijn twijfels soms, of ik zaken niet anders had moeten aanpakken. Toen ik de zipscreen van Japan naar Europa haalde, liep de verkoop niet denderend. Tot het patent eraf was, daarna waren deze – toen revolutionaire – zonweringen ineens niet meer aan te slepen. Dan vraag ik me af of ik het niet nog groter had moeten aanpakken. Maar wees gerust, ik blijf nooit hangen in dergelijke gedachten. Altijd vooruit blijven kijken is het devies.” 

De roerganger bij het Zwolse bedrijf is van mening dat je nooit bent uitgeleerd. “Als je stopt met leren, dan moet je echt met pensioen. Daarom leren we door en gaan we niet stil zitten.” 

Op de vraag of zijn vrouw er net zo over denkt, heeft Janssen een opmerkelijk antwoord. “Marian was vier en ik zeven toen we elkaar leerden kennen. We zijn nu 47 jaar getrouwd. Ze weet inmiddels wel hoe ik ben! Tegenwoordig maak ik meer tijd vrij voor haar, onze kinderen en kleinkinderen dan ooit tevoren. Met hart en ziel houd ik van hen allemaal. Marian is de sterke vrouw die achter de sterke man staat, precies zoals het gezegde luidt. Waar zou ik zijn geweest zonder haar?” 

De reislust zit bij André Janssen in het bloed en is onverminderd groot. “Wel pakken we het rustiger aan nu. Als je op leeftijd bent en je wilt nog veel, dan moet je je aanpassen. Dat doen we ook. Als ik wil reizen en Marian wil en kan mee, dan gaat ze gezellig mee. We ondernemen zo’n reis dan op een voor beiden passend tempo.” 

Nog een laatste vraag aan André Janssen. Als Intercultural Management in de praktijk gebracht gaat worden, neemt hij dan een eigen vliegtuig om samen met Marian overal heen te vliegen? Per slot van rekening is hij ook nog eens piloot. “Nee”, lacht Janssen. “Zelf ga ik niet meer als piloot in een vliegtuig zitten. Ik ben weliswaar weer medisch goedgekeurd, maar Marian ziet mij op mijn 70ste liever niet meer als piloot.” Een goed verstaander heeft echter maar een half woord nodig. Zou André Janssen wel als copiloot met een eigen vliegtuig gaan? Het antwoord was – eigenlijk wel verwacht – een volmondig “ja!”